Individual and Public Good from the Perspective of Islam and Competing Schools

Author

Assistant Professor of the Department of Economics of the Research Institute of Hawzah and University

Abstract

Determining the position of government in economic systems is based on philosophical approaches to the best organization and arrangements of social and economic institutions. Accordingly, the type of relationship between the state and the private sector is one of the main concerns of economic systems based on the anthropological and anthropological foundations of these systems. Human ends and motives of life and economic activities are defined on the basis of these principles, and on the basis of which individual and social behaviors are explained and ultimately the field of activities of the individual and the government becomes known. In this regard, the type of attitude toward the individual, the interest of the individual and society is very influential on individual choices and the decision-making and policy of the state and its sphere of intervention. The category of individualism and collectivism has become a special feature of the new era of social life as a fundamental issue in social science. In response to this question that how the ends and motives mentioned in the Islamic system are explained, this paper, using the method of content analysis and deductive reasoning, while focusing on the philosophical foundations of the existing systems in comparison with the Islamic system, examines the basic issues such as the ends, goals and motives in these systems. Also, by studying the philosophical tendencies of Muslim scholars about individuals and societies, they have addressed the nature of good or individual and collective good. And it tries to identify the status of government in this field. In this regard, it is observed that thinkers who have accepted collective identity do not interpret collective good in individual good and rights, and prioritize collective good because they are more important than individual ones. While those who have not accepted collective identity have reduced collective good to individual rights and made it preferential in terms of giving priority to the collective rights in comparison with individual rights.

Keywords


  1. ابن‌سینا (1364)، المبدأ والمعاد، به اهتمام عبدالله نورانی، تهران: مؤسسه مطالعات اسلامی دانشگاه مک گیل با همکاری دانشگاه تهران.
  2. استراوس، لئو و جوزف کراپسی(1373)، نقد نظریه دولت جدید، ترجمه احمد تدین، تهران: انتشارات کویر.
  3. امام خمینی، روح‌الله (1387)، بدائع الدرر، تهران: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینیe.
  4. ــــــــ (1388)، ولایت فقیه، حکومت اسلامی، تهران: مؤسسه تنظیم و نشر آثار
    امام خمینیe.
  5. ــــــــ (1378)، صحیفه امام، ج10 و 20 و 21، تهران: مؤسسه تنظیم و نشر آثار
    امام خمینیe.
  6. بحرانی، مرتضی (1394)، فردگرایی و جمع‌گرایی در آموزه‌های اسلامی، تهران: پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی.
  7. بشیریه، حسین (1376)، «اسلام، دولت قدیم و جدید»، حکومت اسلامی، سال دوم، شماره دوم.
  8. ــــــــ (1374)، دولت عقل، تهران: مؤسسه نشر علوم نوین.
  9. پلامناتز، جان (1378)، «نظریه دولت در فلسفه سیاسی هگل»، مجله‌نامه فرهنگ، ترجمه توحید عبدی، ش32، ص104−111.
  10. ــــــــ (1371)، شرح و نقدی بر فلسفه اجتماعی و سیاسی هگل، ترجمه حسین بشیریه، تهران: نشر نی.
  11. جاویدی، طاهره و محمود مهرمحمدی (1385)، «رویکرد تطبیقی به دلالت‌های تربیتی نظریه‌های دموکراسی، چالش میان نظریه‌های لیبرال، جماعت‌گرا و تفاهمی»، مطالعات اسلامی، ش71.
  12. جوادی آملی، عبدالله (1387)، تفسیر موضوعی قرآن کریم، ج17، قم: مرکز نشر اسراء.
  13. جهانبگلو، رامین (1372)، ماکیاولی و اندیشه رنسانس، تهران: نشر مرکز.
  14. شیروانی، علی (1382)، «خودگروی در اخلاق اسلامی»، مجله پگاه حوزه، ش110، ص‌26‌−‌29.
  15. رالز، جان (1388)، نظریه عدالت، ترجمه سیدمحمد کمال سروریان و مرتضی بحرانی، تهران: پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی.
  16. فرانکنا، ویلیام کی (1376)، فلسفه اخلاق، ترجمه هادی صادقی، قم: مؤسسه فرهنگی طه.
  17. صدر، محمدباقر (1381)، سنت‌های تاریخ در قرآن، ترجمه سیدجمال‌الدین موسوی،
    تهران: تفاهم.
  18. طباطبایی، محمدحسین (1362)، نهایة الحکمه، قم: مؤسسه نشر اسلامی.
  19. ــــــــ (137۴)، ترجمه تفسیرالمیزان، ج‏۴، ترجمه محمدباقر موسوی، قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  20. معینی علمداری، جهانگیر (1378)، «رابطه مصلحت عمومی و آزادی فردی»، مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی (دانشگاه تهران)، ش44، ص149−174.
  21. مصباح یزدى، محمدتقى (1391)، اخلاق در قرآن، ج1، تحقیق و نگارش محمدحسین اسکندری، قم: انتشارات مؤسسه آموزشى و پژوهشى امام خمینیe.
  22. ــــــــ (1376)، اخلاق در قرآن، قم: دفتر انتشارات اسلامى.
  23. مطهری، مرتضی (13۶8)، مجموعه آثار، ج2، تهران: انتشارات صدرا.
  24. 24. ــــــــ (1366)، مقالات فلسفی، تهران: حکمت.
  25. مک ناوتن، دیوید (1380)، بصیرت اخلاقی، ترجمه محمود فتحعلی، قم: انتشارات مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینیe.
  26. میل، جان استوارت (1388)، فایده گرایی، ترجمه و تعلیق مرتضی مردیها، تهران: نشر نی.
  27. واعظی، احمد (1388)، نقد و بررسی نظریه‌های عدالت، قم: انتشارات مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینیe.
  28. هادوی‌نیا، علی‌اصغر (زمستان 1390)، «مفاهیم لذت و سعادت در اقتصاد اسلامی (با رویکرد شناختی)»، اقتصاد اسلامی، ش44، ص57−76.
  29. Kant, Immanuel (1969), Critique of Pure Reason, trans. N.k. smith, London.
  30. Kant, Immanuel (2002), Groundwork for the Metaphysics of Morals, Edited and translated by Allen W. Wood, Yale University Press. New Haven and London.
  31. Miller, David (2003), Political Philosophy: A Very Short Introduction, New York, Oxford University Press.
  32. Rees.E.A (2004), Political Thought from Machiavelli to Stalin, PALGRAVE MACMILLAN, PalgraveConnect - 2016-02-03.
  33. Sandel, Michael (1984), liberalism and its critics, New York university press.